Ireneeee!! Kataian baino korapilo konplikatu batean sartu nauzula iruditzen zait. Bestalde, nitaz gogoratzea eta nire iritzi -a- jakin nahi izateak pozten nau… Baina esan beharra daukat zure galderari erantzun zuzenik ez dudala, gutxik baitakite nola harraparazi euskararen erabilpenean. Gaur balio izan duenak, bihar agian ez du balioko, eta norberari balio dionak, baliteke, beste lagun bati ez funtzionatzea. Ez dakigu ziur nola bideratu edo zer den motibazio edo akzio eraginkorrena, baina badira hainbat hitz errepikatzen direnak:
herria, kultura,
ohitura, kontsumo kritikoa, etorkinak,
etorkizuna, aniztasuna,
euskalduntzea, hausnarketa,
transmisioa, ama hizkuntza,
atxikimendua, jarrera,
borroka, kontzientzia,
sentimendua, hautaketa, aisialdia,
gozamena, maitasuna. . .
Eta orain Irenek botatako galderan beste kontzeptu batzuk plazaratzen dira: ARTEA- SORMENA- SORKUNTZA.
Egia al da arteak, sormenak, sorkuntzak euskararekiko maitasuna indar dezakeela? Eragiten du sormenak, beraz, hizkuntza joeran?
Galdera jasotzean eta hiru termino hauek azaltzean, niretzat, ez datoz bat.
Arteak bere hizkuntza du, hau da, komunikatzeko eta “kontzeptualizatzeko” era propioa. Komunikazioan ekoizpena dago alde batetik, eta hau irakurtzeko gaitasuna bestetik.
Sorkuntza berriz, prozesu baten ostean gertatzen den “miraria” da (norbanako fedearen arabera), zerbaiten emaitza dela esan dezakegu.
Sormena ordea, toki guztietan dagoen energia potentziala da. Denok dugu sortzeko ahalmena, gai-tasuna. Edozein ekintzari sormen kutsua eman diezaiokegu: janaria prestatzerakoan, janzterakoan, ibiltzerakoan, dantza egiterakoan, begiratzerakoan, idazterakoan, irakurtzerakoan … eta nola ez, hitz-egiterakoan.
Nire ustez, sormena eta euskara eskutik helduta joan daitezke. Carl Rogers-ek esaten zuen bezala, sormen prozesua ekintzak harremantzako beste era bat da (begiratzeko, egiteko, irakurtzeko, sentitzeko … bide desberdina); alde batetik, norbanako batasunetik jaioa, eta bestalde, materia, gertaera, pertsona eta bizitzaren testuinguruagatik:
norbanako batasuna – euskalduna
materia – euskara
gertaera – hemen egotea
pertsona – gu
bizitzaren testuingurua – euskara maitatzea
Adimen sortzailea ez da inoiz gelditzen, jakin- gose, jakin- egarri eta jakin – beharrean bizi da etengabe; eta jakintasunak, pasioa sentitzera eramaten gaitu eta pasioz egiten dena betikotasunean biziko da: maite-su, maite-gar.
Bota behar ditudan galderak Leire Iruinentzat dira, nire lagun- ezagun berriari; lehenik, euskaldun sutsua, konprometitua, fidela, aktiboa eta printzipio finkoak dituelako eta ondoren, biok pasioa sentitzeko eta adierazteko era desberdinak ditugulako.
Udal ikuspuntutik nola ikusten duzue herri mailako euskararekiko pasio maila? Zein ekimen proposatzen dituzue ildo hortatik? Eta zuk, Leire bezala, zer ikusten duzu sugarra pizteko elementu interesgarritzat?